Je komt naar de huisartsen praktijk omdat je moe bent, je laat allemaal bloedonderzoeken uitvoeren, waaronder vitamine D status bepalen.
Zo ik ook. In 2012 was ik het zat om moe te zijn, en is vitamine D toen voor het eerst in mijn leven gemeten.
Merkwaardig is dat ik dus uit het Noorden van Rusland kom, en hoogstwaarschijnlijk heb ik mijn leven lang enig vitamine D tekort gehad. Maar zo moe was ik niet. Hoe kan dat dan? Ja, dat kan, dat je dus wat lagere vitamine D waardes hebt, maar er verder geen last van hoeft te hebben. (Later meer daarover.) Er zijn zieke mensen met goede vitamine D waardes en gezonde mensen met lagere vitamine D waardes.
Sommige wetenschappers/doctoren twijfelen überhaupt of dat wel zo goed is om vitamine D te supplementeren - omdat het geen vitamine maar een hormoon is. Maar daar ga ik het verder niet over hebben. Iedereen besluit voor zichzelf om wel of niet bij te slikken.
Wat ik wel ga vertellen is mijn ervaringsverhaal en wanneer je dus niet bij zou moeten slikken. En vooral hoe je erachter komt, als een huisarts zelf niet weet dat z/hij eigenlijk nog een extra test moet bestellen bij een gebleken tekort.
