Je komt naar de huisartsen praktijk omdat je moe bent, je laat allemaal bloedonderzoeken uitvoeren, waaronder vitamine D status bepalen.
Zo ik ook. In 2012 was ik het zat om moe te zijn, en is vitamine D toen voor het eerst in mijn leven gemeten.
Merkwaardig is dat ik dus uit het Noorden van Rusland kom, en hoogstwaarschijnlijk heb ik mijn leven lang enig vitamine D tekort gehad. Maar zo moe was ik niet. Hoe kan dat dan? Ja, dat kan, dat je dus wat lagere vitamine D waardes hebt, maar er verder geen last van hoeft te hebben. (Later meer daarover.) Er zijn zieke mensen met goede vitamine D waardes en gezonde mensen met lagere vitamine D waardes.
Sommige wetenschappers/doctoren twijfelen überhaupt of dat wel zo goed is om vitamine D te supplementeren - omdat het geen vitamine maar een hormoon is. Maar daar ga ik het verder niet over hebben. Iedereen besluit voor zichzelf om wel of niet bij te slikken.
Wat ik wel ga vertellen is mijn ervaringsverhaal en wanneer je dus niet bij zou moeten slikken. En vooral hoe je erachter komt, als een huisarts zelf niet weet dat z/hij eigenlijk nog een extra test moet bestellen bij een gebleken tekort.
Mijn vitamine D geschiedenis
In 2012 is dus een tekort vastgesteld [25-OH werd gemeten]. De gemeten waarde was 39 [bij norm 50-100].[In Nederland wordt bij bepaling van vitamine D standaard de inactieve vorm, 25-OH, gemeten.]
Ik ging supplementeren. Eerst met vitamine D2, want er was op dat moment nog geen veganistische D3 op de markt. Ik voelde geen verbetering en heb vegan vitamine D3 besteld die rond die tijd op de markt verscheen.
Maar in 2014 voelde ik me nog vermoeider en ging ik weer meten. De waarde was iets hoger, 61, dus al binnen de norm. Eind 2015 is het weer laag gebleken, met de waarde van 42.
Het lag niet aan vitamine D, dacht ik bij mezelf. Maar waaraan dan wel?..
Jullie weten inmiddels dat ik ziekte van Lyme heb. Ik krijg nu een behandeling van een zeer kundige internist in België (de Meirleir). Hij was diegene die een verstoring ontdekte.
Onregelde vitamine D receptoren
Om een mij toen nog onbekende reden heeft professor de Meirleir twee bepalingen voor vitamine D aangekruisd, te weten 25-OH (inactieve vorm vitamine D) en 1,25-di-OH (actieve vorm vitamine D). (Onthoud dit.)
Uit de test kwam het volgende:
25-OH: 26.7 [Belgische norm 30 -100]
1,25-di-OH: 93,8 [Belgische norm: 20 - 100, boven 100 = toxisch]
Ik ben toen bij consult vergeten te vragen wat deze gekke uitslag betekende. Wat is het nou, heb ik een tekort of heb ik te veel aan vitamine D? De tweede waarde was namelijk net niet toxisch!
Terug in Nederland heb ik deze vraag aan mijn huisarts gesteld. Hij wist mij geen antwoord te geven hoe het zat, en waarom vitamine D twee keer op verschillende wijzen gemeten is.
Boek: "Lyme te lijf" (Inge van Ulden)
Als je Lyme hebt, is het onvermijdelijk dat je alles gaat lezen wat je maar kunt vinden. Ik heb een boek besteld, "Lyme te lijf" (grote aanrader, zelfs voor de niet Lyme patienten, er staat zo veel waardevolle informatie in over gezondheid).
Een van de hoofdstukken ging over vitamine D. Ik schrok heel erg toen ik erin mijn situatie herkende. Ik adviseer je dat hele hoofdstuk te lezen als je het verhaal over de invloed van bacteriën op vitamine D verstoring goed wil begrijpen, met wetenschappelijke bronnen en al.
Inge van Ulden, de auteur, vertelt over hoe de celwandloze bacteriën (Borrelia, die Lyme veroorzaakt, kan deze vorm ook aannemen) mogelijk allerlei chronische ziektes veroorzaken en dat één van hun manieren om ons immuunsysteem te onderdrukken is het ontregelen van onze vitamine D receptoren.
Normaal gesproken horen we een niet al te hoog niveau van actieve (1,25-di-OH) vitamine D vorm te hebben.
In de eerste instantie wordt vitamine D opgeslagen als inactieve vorm (25-OH) - zie plaatje hieronder. Vervolgens, al naargelang de behoefte wordt daarvan de actieve vorm aangemaakt. De nieren regulieren de hoeveelheid van de actieve vorm. Te veel aan deze actieve vorm kan zeer schadelijk zijn.
Lyme te lijf citaat: "1,25D hecht zich aan de vitamine D-receptor (VDR), van waaruit allerlei belangrijke biochemische processen worden aangestuurd. Celwandloze bacterien scheiden waarschijnlijk stoffen uit die de werking van de vitamine D-receptor ontregelen."
Er wordt dus te veel actieve vorm aangemaakt. En je zit daarbij met een tekort aan inactieve vorm, die door je huisarts wordt gemeten. Die gaat er dan vanuit dat je te weinig vitamine D binnenkrijgt. Maar je snapt nu dat dat niet het geval hoeft te zijn. Het is dat al je inactieve vorm telkens omgezet wordt naar actieve, waar er inmiddels te veel van is in je lichaam.
Het is dus de zaak om tijdens de behandeling vooral geen vitamine D supplement te slikken en de zon zo veel mogelijk te vermijden.
Nogmaals, ik adviseer je dat hoofdstuk in het boek te lezen. Ook raadt Inge de volgende wetenschappelijke review aan: "Inflammation and vitamin D: the infection connection". (Scroll op die website naar beneden om de review volledig te lezen)
Deze is gepubliceerd in 2014 en schijnt het licht op de problematiek van de door de bacteriële infecties ontregelde vitamine D receptoren.
Je kunt je voorstellen, dat een dergelijke verstoring heel ongunstig is voor je lichaam. De bacterie zorgt er via deze verstoring voor dat het lichaam de bacterie als het ware niet meer kan detecteren en er niet meer tegen vecht.
Niet zomaar vitamine D bijslikken
Als ik het bovenstaande voor je mag samenvatten. Als je vitamine D waarde laag uitvalt, laat dan ook de actieve vorm testen. [Zoals ik al zei, in Nederland wordt bij bepaling van vitamine D standaard de inactieve vorm, 25-OH, gemeten.]
Mocht die actieve vorm te hoog zijn dan kan het mogelijk wijzen op een bacteriële infectie zoals Lyme (Borrelia). Dan weet je dat je naar een goede specialist moet om verder te laten testen en zoeken.
Ga niet bij een vastgesteld vitamine D tekort, maar zonder actieve vitamine D vorm bepaling zomaar een supplement slikken, want dat verergert de boel alleen maar, als je een verstoring hebt.
Eis ten alle tijden een 1,25-di-OH bepaling.
Kip en ei verhaal: moe vanwege D-tekort of is tekort een gevolg van een aandoening?
Je bent niet voor niets moe. Zoals ik al zei, en dat onderstreept Inge in haar boek ook, "zeer veel gezonde mensen hebben een laag vitamine D-gehalte en deze mensen hebben geen klachten". "Het is dus mogelijk dat een laag vitamine D-gehalte juist het gevolg is van bepaalde aandoeningen, doordat onder andere het proces waarbij vitamine D wordt omgezet in 1,25D wordt gekatalyseerd."
(gekatalyseerd = geproduceerd in veel grotere mate, dus er wordt te veel actieve vorm aangemaakt)
De aandoeningen die Inge van Ulden noemt zijn: sarcoidose, artritis, MS, fibromyalgie, CVS, Hashimoto-thyroiditis, Crohn, lupus, Parkinson, ALS en nog veel meer chronische aandoeningen.
Maar wat als ik verbetering voel als ik vitamine D bijslik?
Dan heb ik deze informatie voor je, weer een citaat uit het boek: "Het innemen van hoge dosissen vitamine D zorgt ervoor dat het immuunsysteem onderdrukt wordt, waardoor klachten tijdelijk verdwijnen. Hierdoor denkt men soms op te knappen van extra vitamine D, maar dit heeft uiteindelijk tot gevolg dat de infectie juist kan toenemen."
Het is een lang verhaal geworden. In het boek lees je zelfs meer ;) Ik hoop dat ik je een beetje op weg geholpen heb met deze post. Succes!
Update 1: Deze post is goedgekeurd door Inge van Ulden
Geen opmerkingen:
Een reactie posten